اثر تمرین هوازی شنا و مصرف عصارۀ سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد مداخله گر در آنژیوژنز و نروژنز بافت مغز در موش های صحرایی پیر

مقدمه و هدف: با افزایش سن، آنژیوژنز و نروژنز در مغز کاهش می یابد؛ درحالی که فعالیت ورزشی منظم و مکمل های آنتی اکسیدانی با تغییرات فیزیولوژیکی مختلف در مغز همراه می باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی شنا و عصارۀ سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد مداخله گر، در آنژیوژنز و نروژنز بافت مغز در موش های صحرایی پیر بود. مواد و روش ها: ۳۵ سر موش پیر (۲۰تا۳۰ماهه) صحرایی نر ویستار پیر، به صورت تصادفی، به ۵ گروه (۷تایی) کنترل، سالین، تمرین هوازی، سیر و تمرین هوازی + سیر تقسیم شدند. حیوانات با تمرین شنا به مدت ۶۰ دقیقه، ۳ بار در روز، به مدت ۸ هفته، ورزش داده شدند. عصارۀ سیر (۵/۲گرم/کیلوگرم وزن بدن) به صورت گاواژ معده مصرف شد. موش ها ۷۲ ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند و سطوح مغزی فاکتور رشد تبدیل بتا ۱ (tgf-β1) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (vegf) به روش الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای آنالیز داده ها استفاده شد (۰۵/۰>p). نتایج: نتایج نشان داد که ۸ هفته تمرین منظم شنا و مصرف سیر و ترکیبی از دو مداخله، موجب کاهش سطوح مغزی tgf-β1 و افزایش vegfدرمقایسه با گروه کنترل شد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین منظم شنا و مصرف سیر و ترکیبی از دو مداخله می تواند از کاهش آنژیوژنز و نروژنز مغزی مرتبط به پیری، به واسطۀ تنظیم مثبت سطوح vegf و کاهش سطوح tgf-β1 در رت های پیر حمایت نماید.